Analiza stopnia degradacji obiektu przed podjęciem działań konserwatorskich wykazała krytyczny stan tkanin. Na powierzchni tkanin zidentyfikowano ślady wielu wcześniejszych ingerencji naprawczych. Po oczyszczeniu tkanin ze śladów dawnych napraw oczom konserwatorów ukazał się obiekt w stanie destruktu. Pozbawione wytrzymałości, przesuszone jedwabne włókna osnów wykruszały się powodując rozsnucie wątków oraz ubytki całkowite.

Na przestrzeni 53 fragmentów brytów znajdują się ubytki i przetarcia osnów i wątków sięgające 80% całości powierzchni, co oznacza, że tylko 20% zachowało nienaruszoną strukturę.

Na stan zachowania tkanin wpłynęło wiele złożonych czynników. Wieloletnia ekspozycja tkanin, w bardzo trudnych mikroklimatycznie warunkach, spowodowała rozległe zniszczenia, mechaniczne, a występujące w przeszłości na przestrzeni wielu lat fluktuacje poziomów temperatury i wilgotności wpłynęły na zmiany fizyczne w strukturze materiałów przyspieszające proces degradacji. Wpływ czynników kształtujących klimat, tworzących kontekst, w jakim znajdował się obiekt, wiązał się z przyspieszonym procesem starzenia włókien naturalnych. Procesowi temu towarzyszyły stopniowa utrata wytrzymałości oraz elastyczności jedwabiu, który stał się kruchy i łamliwy, nieodporny na czynniki mechaniczne.