Skrzyneczka z blachy srebrnej

Skrzyneczka z blachy srebrnej
zw. „saraceńsko – sycylijską”
(skarbiec katedry na Wawelu).

Dł. 24 cm., wys. 18 cm., szer. 15 cm. Odnotowana w inwentarzu katedry na Wawelu z r. 1563, jako relikwiarz zawierający „ziemię św. Stanisława” (łąc. gleba S. Stanislai). Termin ten był stosowany na określenie różnych drobnych relikwii. Skrzyneczka uchodzi za wyrób z Bliskiego Wschodu, albo Sycylii z XI/XII w. i należy do najlepszych w zbiorach europejskich dzieł sztuki średniowiecznej, o charakterze orientalizującym. Dostała się do Polski prawdopodobnie w czasie wypraw krzyżowych (np. jako relikwiarz zawierający „pamiątki” z Ziemi Świętej). Przykłady importowania wysokiej klasy dzieł wschodnich i nadawania im funkcji relikwiarzy są bardzo liczne. Najlepsze przykłady znajdują się w zbiorach hiszpańskich, np. w Pampelunie i Burgos.